Kopalnia Soli „Wieliczka” – kopalnia soli kamiennej, w Wieliczce pod Krakowem. Od XIII wieku do 1772 wspólnie z kopalnią soli „Bochnia” wchodziła w skład żup krakowskich. Sole wydobywane w kopalni pochodzą z miocenu^[2].

W 1976 roku kopalnia wpisana została do krajowego rejestru zabytków. Dwa lata później wpisana przez UNESCO na pierwszą Listę światowego dziedzictwa. W 1989 roku Kopalnia Soli „Wieliczka” poszerzyła Listę Światowego Dziedzictwa Zagrożonego, z której została skreślona w 1998 roku^[3]. Od 1994, to także pomnik historii Polski. 30 czerwca 1996 roku zaprzestano całkowicie eksploatacji złoża^[4]. Kopalnia Soli „Wieliczka” w 2007 r. w plebiscycie „Rzeczpospolitej” została uznana za jeden z siedmiu cudów Polski, zdobywając największą liczbę głosów^[5].

W 2006 roku kopalnię odwiedziło 1 065 857 gości, 58% odwiedzających stanowili obcokrajowcy. Spośród nich najwięcej było Brytyjczyków – ponad 57 tysięcy i Niemców – ponad 50 tysięcy.

W 2015 roku podziemia kopalni zwiedziło 1390 tys. gości, a 156 tys. skorzystało z tężni solankowej. Pod ziemią zorganizowano ponad 400 imprez. Przychody wyniosły blisko 166 mln zł; od 2009 wzrosły one o ponad 62%. W 2015 zabezpieczono 20 komór i 1,5 km chodników. Ogółem prace ratownicze zabytkowych rejonów kopalni oraz likwidacja części niezabytkowych pochłonęły do roku 2015 - 100 mln zł^[6] W 2019 roku podziemia kopalni zwiedziło 1862 tys. gości, a 234 tys. skorzystało z tężni solankowej. Pod ziemią zorganizowano ponad 300 imprez^[7].

Do kopalni Wieliczka należała także kopalnia otworowa „Barycz” działająca w latach 1924–1998. Została zlikwidowana, a na jej miejscu znajduje się wysypisko odpadów komunalnych^[8][9].